Model: ZIŁ-111G
Lata produkcji: 1962 - 1967
Silnik: V8; OHV; 5980 ccm; 200 KM

Seria: Kultowe Auta PRL-u nr 121. / DeAgostini

W roku 1962 ZIŁ-111  przeszedł zmianę wyglądu nadwozia, zgodnie z ówczesną modą amerykańską. Zmodyfikowany model, produkowany od grudnia 1962, oznaczono jako 111G (ros. 111Г). Pas przedni nawiązywał do Cadillaców z lat 1961–62, pas tylny zaś (szczególnie podwójne światła) do samochodów Mercury z lat 60. Również ten model miał swoją wersję kabrioletu, ZiŁ-111D, zbudowaną w liczbie 8 sztuk. Dwa z ośmiu wyprodukowanych egzemplarzy znajdują się na terenie Polski, pierwszy znajduje się w Katowicach w kolekcji Old Timers Garage, drugi natomiast znaleźć można w Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu.

Łącznie w latach 1958-1967 zbudowano 112 samochodów ZiŁ-111 wszystkich modeli, w tym tylko 26 ZiŁ-111G.

Na bazie modelu ZiŁ-111, powstał udany mikrobus o awangardowej stylistyce, ZiŁ-118 Junost (Młodość), lecz z powodu nikłego zainteresowania władz wyprodukowano jedynie 20 egzemplarzy.

W odróżnieniu od poprzedniego reprezentacyjnego modelu ZiS-110, który był używany jako samochód służbowy dla stosunkowo szerokiej elity władz partyjnych i państwowych, a także istniał w wersji taksówki i sanitarki, ZiŁ-111 miał ściśle ekskluzywny charakter i dostępny był wyłącznie dla najwyższych władz radzieckich, nie niższej rangi, niż członków Politbiura KC KPZR. Samochody te otrzymywały także niektóre głowy zaprzyjaźnionych państw, m.in. kabriolety ZiŁ-111D zostały podarowane Erichowi Honeckerowi i Fidelowi Castro. Samochód ZiŁ-111 został następnie zastąpiony przez model ZiŁ-114.