Model: GAZ 69A
Lata produkcji: 1952 - 1972
Silnik M-20:  R4; 2120 ccm; 55 KM

Seria: Kultowe Auta PRL-u nr 105. / DeAgostini

Seria: Kultowe Auta PRL-u nr 105. / DeAgostiniKonwersja: 6. PDPD (6 Pomorska Dywizja Powietrzno-Desantowa)

W dniu 21.10.1965 roku na lotnisku w Erfurcie w Niemieckiej Republice Demokratycznej wylądowało 4130 polskich spadochroniarzy desantowanych ze 180 radzieckich samolotów An-12. Ćwiczenia te nosiły kryptonim "Burza Październikowa" i wzięły w nich udział związki taktyczne ówczesnych: Armii Radzieckiej, Czechosłowackiej Armii Ludowej, Narodowej Armii Ludowej NRD i Wojska Polskiego. Razem około 50 000 żołnierzy, 800 czołgów, 400 samolotów i 6000 pojazdów wojskowych.

Celem działania 6 Pomorskiej Dywizji Powietrzno-Desantowej dowodzonej przez generała Edwina Rozłubirskiego było opanowanie lotniska, przyjęcie rzutu lądującego a następnie podjęcie działań bojowych. Przeprowadzenie operacji powietrznodesantowej miało stworzyć warunki do kontrataku wykonywanego przez siły główne Układu Warszawskiego. Na potrzeby ćwiczeń utworzono most powietrzny z warszawskiego lotniska Bemowo oraz z Powidza.

Trwające od 19 do 24 października 1965 roku ćwiczenia w Erfurcie były niezwykłe z kilku powodów.

Właśnie wtedy żołnierze 6 Pomorskiej Dywizji Powietrzno-Desantowej wystąpili, po raz pierwszy, z wprowadzonymi odznakami rozpoznawczymi. Od tej chwili pozostały one niezmiennie charakterystycznym elementem wyróżniającym spadochroniarzy i jednym z najbardziej rozpoznawalnych znaków używanych przez jednostki Wojska Polskiego.

W czasie „Burzy Październikowej” 6 Pomorska Dywizja Powietrzno-Desantowa jedyny raz w swej historii wykonała desant spadochronowy całością sił. Podstawowym spadochronem używanym wtedy w 6PDPD był spadochron D-1 do zrzutu zaś wykorzystano radzieckie samoloty An-12. Desant rozpoczął się o godz. 13.05. Zadania nie ułatwiała pogoda - wiał wiatr, była mgła co spowodowało, że wielu spadochroniarzy znalazło się na podmokłym terenie lub utknęło na drzewach. W czasie desantowania zginął bombardier Krzysztof Nadolny, któremu nie otworzył się spadochron główny zaś zapasowy splątał się ze stabilizatorem głównego. Pomimo tego liczba niezdolnych do działania żołnierzy i tak była mniejsza od tej prognozowanej. Przed ćwiczeniem spodziewano się, że około 1 procent spadochroniarzy nie będzie mogło wykonywać zadań z powodu doznanych urazów a tymczasem liczba ta wyniosła ok. 2 promili.

Radziecki samochód terenowy produkowany w latach 1952–1955 w zakładach GAZ w Gorkim, a od 1954 do 1972 roku w zakładach UAZ w Uljanowsku (nazywany też UAZ-69)
Produkowany w dwóch wersjach nadwoziowych: 2-drzwiowej (GAZ-69, GAZ-69M) i 4-drzwiowej (GAZ-69A, GAZ-69AM) tak zwana „komandorka” o ładowności: 5 osób i 50 kg ładunku.

Był podstawowym lekkim samochodem terenowym w wojskach i służbach bloku państw socjalistycznych oraz innych będących w gospodarczej lub wojskowej sferze wpływów ZSRR. W siłach zbrojnych większości krajów Układu Warszawskiego zastąpiony przez samochody UAZ-469. Nadal jest na wyposażeniu kilku armii i prawdopodobnie jest produkowany w Korei Północnej. Potocznie znany był zdrobniale, zarówno w Rosji, jak i w Polsce, jako "gazik".
W celu potanienia produkcji i ułatwienia napraw, większość podzespołów samochodu była zunifikowana z już produkowanymi. Napęd stanowił dolnozaworowy czterocylindrowy rzędowy silnik benzynowy o mocy 55 KM, unifikowany z silnikiem osobowej Pobiedy. Z Pobiedy było również adaptowane sprzęgło, układ hamulcowy i trzybiegowa skrzynia biegów, aczkolwiek z innymi przełożeniami. Dobre własności terenowe zapewniała dwustopniowa skrzynia rozdziału mocy (reduktor terenowy), dająca łącznie 6 przełożeń do przodu.
W roku 1951 opracowano drugą, a zarazem ostatnią wersję nadwoziową – czterodrzwiową, pieciomiejscową, którą oznaczono GAZ-69A. Jedna i druga wersja miała odkryte nadwozie z brezentowym, zdejmowanym dachem. Można go było rozpinać na stelażu w wersji GAZ-69 i składanym w wersji GAZ-69A. Dodatkowo górne części drzwi były zdejmowane, brezentowe na stelażu, z celuloidowymi oknami. Również rama z szybą przednią była składana do przodu, na maskę.

Łącznie GAZa 69A wyprodukowano:
w zakładach GAZ - 20543 szt,
w zakładach UAZ - 230185 szt.