Model: URAL 375
Lata produkcji: 1961 - 1992

Model: Ural 375D (1964 r.)
Wydanie: Kultowe Ciężarówki (z epoki) PRL-u nr 24. / DeAgostini

     Ural-375D (ros. Урал-375Д) to 4'5 tonowy,  terenowy, 3-osiowy samochód ciężarowy konstrukcji radzieckiej.

Samochód ciężarowy oznaczony początkowo jako Ural-375 został zaprojektowany i zbudowany przez Uralski Zakład Samochodowy (UralAZ) na początku lat 60-tych XX wieku do transportu żołnierzy i uzbrojenia w każdym terenie w celu zastąpienia używanego w Armii Radzieckiej starzejącego się samochodu ciężarowego ZiŁ-157.

     Konstrukcja Ural-375 była typowa dla samochodów ciężarowych. Samochód zbudowano w układzie jezdnym sześciokołowym z napędem na wszystkie koła (6X6) i systemem centralnego pompowania kół oraz 5-biegową manualną skrzynią biegów. Z przodu pod wysuniętą maską umieszczono silnik benzynowy ZIŁ-375. Za silnikiem znajdowała się kabina kierowcy (szoferka) ze składanym brezentowym dachem i płaskimi szybami składanymi na maskę. Już w 1964 roku kabinę tego typu zmieniono na kabinę nieskładaną w całości metalową pochodzącą z modelu Ural-377 i zmieniono oznaczenie ciężarówki na Ural-375D. Za kabiną kierowcy umieszczono stalową skrzynię ładunkową z otwieraną tylną burtą.

    Produkcję seryjną samochodu rozpoczęto w 1961 roku. Ural-375D od razu został przyjęty na wyposażenie Armii Radzieckiej, w której używany był jako podstawowy typ samochodu ciężarowo-terenowego do 1982 roku, kiedy to został zastąpiony w tej funkcji przez swego zmodernizowanego następcę Ural-4320. Poza Związkiem Radzieckim (ZSRR) używany był przez wojska Układu Warszawskiego w tym Ludowe Wojsko Polskie (LWP). Pojazd produkowano w wielu wersjach, oprócz podstawowej wersji skrzyniowej pojazd stał się podwoziem bazowym dla zabudów specjalistycznych jak np. wyrzutnia pocisków rakietowych BM-21 Grad, nadwozia furgonowe, cysterny paliwowe ATMZ-5-375, żurawie samochodowe 8T-200, 8T-210, 9T-31, stacje radiolokacyjne P-18 1RL131 "Terek", specjalistyczne urządzenia grzewczo-odkażające TMS-65. Ponadto samochód znalazł zastosowanie w gospodarce państwowej, a w szczególności przedsiębiorstwach wydobywczych ropy naftowej oraz geologicznych, z powodu wyjątkowych właściwości terenowych.

Ponieważ po niedługim czasie okazało się, że zastosowany w samochodzie silnik benzynowy zużywa zbyt dużo paliwa oraz ma zbyt niski resurs międzyremontowy postanowiono zastąpić go silnikiem wysokoprężnym, który jest znacznie mniej kłopotliwy w obsłudze i bardziej niezawodny niż silniki benzynowe. Zmodernizowany samochód z nową jednostką napędową KAMAZ-740 zaprezentowano w 1977 roku i oznaczono jako Ural-4320, samochód ten zastąpił w Armii Radzieckiej model Ural-375D, jednak produkcję ciężarówki na potrzeby gospodarki państwowej nadal kontynuowano i zakończono ją dopiero w 1992 roku. Łącznie wyprodukowano 110 000 egzemplarzy samochodu Ural-375D dla ZSRR oraz na eksport, głównie dla użytkowników wojskowych. W Federacji Rosyjskiej (FR) nadal pozostaje w użytku w gospodarce państwowej.

     Dane podstawowe:

Typ pojazdu: ciężarowy samochód terenowy

Liczba miejsc: 1 + 2 osoby + 27 pasażerów na skrzyni ładunkowej

Produkcja: 1961 - 1992

Wyprodukowane egzemplarze: 110 000 szt.

Dane techniczne:

Silnik: gaźnikowy, widlasty, 8-cylindrowy ZIŁ-375 o mocy 180 KM

Skrzynia biegów: 5 biegowa, manualna

Pancerz: brak opancerzenia

Długość: 7,35 m

Szerokość: 2,69 m

Wysokość: 2,68 m (wersja podstawowa z pałąkami)/ 2,98 m (wersje furgonowe)

Ural-375K - przeznaczony do działania w warunkach ekstremalnej północy

Prześwit: 0,40 m

Masa własna: 8 400 kg

Masa całkowita: 12 900 kg

Prędkość maks.: 75 km/h

Zasięg: 800 km

Zapas paliwa: 360 l

     Wersje:

Ural-375 - pierwsza wersja produkcyjna wyposażona w kabinę ze składanym brezentowym dachem i składanymi szybami. Produkowana w latach 1961 - 1964.

Ural-375D - najliczniejsza wersja produkcyjna, wyposażona w całkowicie stalową kabinę. Produkowana od 1964 roku.

Ural-375A - wersja z poszerzoną ramą do zabudowy furgonowej kontenerowej K-375.

Ural-375E - podwozie do zabudowy różnego rodzaju wersji specjalistycznych.

Ural-375S - wersja ciągnik siodłowy.

Ural-375K - wersja do eksploatacji w ekstremalnych warunkach dalekiej północy.

Ural-375N - wersja przeznaczona dla gospodarki państwowej. Pozbawiona rurowego wlotu powietrza, wyposażona w drewnianą zamiast stalowej skrzynię ładunkową otwieraną na trzy strony.