Model: Opel Record C
Lata produkcji: 1966 - 1971

Wydanie: Kultowe Auta PRL-u nr 136. / DeAgostini

Stylistyka Rekorda C przywodzi na myśl amerykańskie krążowniki szos, wobec których panowała powszechna fascynacja. Dostępne nadwozia to 2 i 4-drzwiowe sedany, 3 i 5-drzwiowe kombi, kabriolet oraz coupe typu fastback. Specjalnie dla nowego modelu opracowano dwuobwodowy układ hamulcowy, oraz zastosowano tarcze hamulcowe na kołach przednich. Aby poprawić właściwości jezdne względem przeciwnika, zdecydowano się na szerszy rozstaw kół na obu osiach, a także na wielowahaczowe tylne zawieszenie z drążkiem Panharda, który pełnił funkcję piątego wahacza. Za dopłatą oferowano też stabilizatory. Nowoczesne podwozie poprawiało stabilność samochodu na zakrętach, zmniejszając nadsterowność, a co najważniejsze – poprawiało komfort podróżowania. Podstawowy motor o pojemności 1.5 l legitymował się mocą 58 KM; oferowano także silnik 1.7, o mocy 75 KM i 1.9 (90 KM). W 1967 roku pojawił się Rekord Sprint, z silnikiem 1.9, zasilanym dwoma gaźnikami. Generował on 106 KM, rozpędzając Rekorda do 173 km/h. Przez niecałe dwa pierwsze lata produkcji dostępny był także sześciocylindrowy motor 2.2, który odznaczał się mocą 95 KM. Ze względu na pojawienie się odmiany Commodore porzucono jednak tę wersję. Standardowo każdy silnik występował w połączeniu z manualną przekładnią o trzech przełożeniach, lub dwustopniową automatyczną. Skrzynie biegów o czterech przełożeniach oferowano jako opcję, Od 1968 miejsce dwustopniowej przekładni automatycznej zajęła nowsza, o trzech przełożeniach. Niepowtarzalna stylistyka, oraz znacząca rewolucja w konstrukcji przyczyniły się do sukcesu Rekorda – do zakończenia produkcji w grudniu 1972 roku Opel wyprodukował około 1,3 mln tych pojazdów. Później żadnemu modelowi nigdy nie udało się poprawić sukcesu tej generacji.