Model: Samochód pancerny "Kubuś"
Lata produkcji: 1944


Wydanie: Samochody Wojskowe 2 Wojny Światowej / DeAgostini


Pojazd skonstruowano i zbudowano w Warszawie w drugiej dekadzie sierpnia 1944 r. dzięki wysiłkowi zespołu techników i robotników kierowanych przez inż. Waleriana Bieleckiego, ps. "Jan". Powstał on w warsztacie samochodowym Stanisława Kwiatkowskiego, ps. "Stach", mieszczącym się na rogu ulic Tamka i Topiel na Powiślu. Na podwoziu samochodu ciężarowego Chevrolet model 155 zamontowano kadłub wykonany z podwójnych blach stalowych o grubości 5-6 mm, chroniących przed ogniem broni strzeleckiej.
Samochód pancerny "Kubuś" był pomyślany jako środek transportu grup szturmowych, składających się z 8-12 żołnierzy, uzbrojonych m.in. w 1-2 karabiny maszynowe i miotacz ognia. Po zakończeniu budowy pojazd wcielono do Kolumny Motorowej "Wydra" por. Wacława Jastrzębowskiego "Aspiry". "Kubuś" razem z powstańczym transporterem opancerzonym "Szary Wilk" uczestniczył 23 sierpnia i 2 września 1944 r. w próbach zdobycia Uniwersytetu Warszawskiego.
6 września 1944 r., w dniu wycofania się żołnierzy powstańczej Grupy "Krybar" z Powiśla, wobec braku możliwości przejechania do Śródmieścia, załoga "Kubusia" dokonała uszkodzeń, które unieruchomiły pojazd. W 1945 r. został on przetransportowany do Muzeum Wojska Polskiego.

 

Podwozie: samochód ciężarowy Chevrolet model 157 o ładowności 3 t. wytwórni Samochodów „Lilpop, Rau i Loewenstein” S.A. w Warszawie.

Załoga: dowódca (plut. pchor. Tadeusz Zieliński „Miś”), kierowca, 10 żołnierzy desantu.

Uzbrojenie: rkm DP kal. 7,62 mm, miotacz ognia wzór K, granaty ręczne oraz broń osobista desantu.

Konstruktor: Walerian Bielecki ps. „Jan”.