Model: FSO Warszawa 203/223 i 204/224
Lata produkcji: 1964 - 1973

Model: FSO Warszawa 203 (1964 r.)

Wydanie: IST Models

Model: FSO Warszawa 223 (1968)
Seria: Masini de Legenda nr 25. / DeAgostini (Rumunia).

Model wydany przez DeAgostini na rynek Rumuński kupiłem z dwóch powodów. Po pierwsze kolor a po drugie: "223" na klapie bagażnika. Do tej pory Warszawę z "2" w środku miałem tylko od Daffi. Tu jednak mamy model dużo lepiej wykonany.

Model: FSO Warszawa 203 (1964)
Seria: Kultowe Auta PRL-u nr 18. / DeAgostini.

Model: FSO Warszawa 203 (1964)

Seria: Auta PRL-u Złota Kolekcja nr 9. / DeAgostini

Model: FSO Warszawa 223

Seria: Kolekcja PRL-u / Daffi
Ta 223-ka jest wyraźnie gorzej wykonana od swojej garbatej koleżanki.
Symboliczne "wypustki" udające lusterka, duża czerwona plama zamiast tylnych świateł, toporność ramek drzwi. A przecież w tej samej cenie można dostać model KAP.

Model: FSO Warszawa 224 / Welly

Model od Welly powinien być oceniony na 3. Ma ładne światła tylne i przednie. Jednak potężny minus dostaje za nietrzymanie skali. Jest wyraźnie mniejszy (wielkości np. Poloneza) a to za sprawą skalowania przez producenta autek pod pudełko.
Szkoda, bo na zdjęciach prezentuje się dobrze (jak na zabawę). Na półce natomiast już gryzie w oczy.

Model: FSO Warszawa 203

Lata produkcji: 1964-1968

Silnik S-21: R4; OHV; 2120 ccm; 70 KM

Model: FSO Warszawa 223

Lata produkcji: 1968-1973

Silnik S-21: R4; OHV; 2120 ccm; 70 KM

Model: FSO Warszawa 204

Lata produkcji: 1964-1968

Silnik M-20: R4; SV; 2120ccm; 50 KM

Model: FSO Warszawa 224

Lata produkcji: 1968-1973

Silnik M-20: R4; SV; 2120ccm; 50 KM

Na przełomie lat 50. i 60. sylwetka nadwozia Warszawy była już anachroniczna i postanowiono poddać samochód zasadniczej modernizacji. W 1961 skonstruowano oraz zaprezentowano trzy prototypy Warszawy z nadwoziem typu sedan. Ze względu na ograniczenia finansowe oraz technologiczne, zmiany wprowadzone w nowej wersji ograniczone zostały jedynie do tylnej części nadwozia oraz konstrukcji dachu. Sylwetka prototypów zaprojektowana została przez inż. Cezarego Nawrota, za prace konstrukcyjne odpowiedzialny był inż. Roman Skwarek, natomiast dokumentacja techniczna opracowana została przez zespół pod kierownictwem inż. Stanisława Łukaszewicza. Pierwszy prototypowy egzemplarz wyposażono w tylną szybę, pochyloną pod kątem ujemnym. Po ostatecznych pracach konstrukcyjnych w sierpniu 1964 wprowadzono do produkcji Warszawę 203 z silnikiem górnozaworowym S-21 i 204 z dolnozaworowym M-20. Nowy model wyposażono także w inną atrapę chłodnicy, zderzaki, klosze lamp kierunkowskazów oraz panoramiczną, giętą jednoczęściową szybę przednią. Zmiany wnętrza pojazdu ograniczone zostały do zastosowania wykonanego z plastiku, czarnego pokrycia górnej części deski rozdzielczej oraz nowej obudowy kolumny kierowniczej. Dwie kanapy pokryte skajem i tkaniną zapewniały wysoki komfort podróży, ich wyściółkę stanowiła sprasowana trawa morska i sprężyny amortyzujące. Niezależne zawieszenie przednie oparte było na wahaczach poprzecznych o różnej długości, sprężynach śrubowych, amortyzatorach teleskopowych i drążku stabilizatora poprzecznego. Sztywny tylny most oparty został na podłużnych resorach eliptycznych i amortyzatorach ramieniowych. Układ kierowniczy stanowiła przekładnia ślimakowa z podwójną rolką. Jednoobwodowy układ hamulcowy sterowany był hydraulicznie, na obydwu osiach stosowano hamulce bębnowe. Rok później do oferty dołączono wersję kombi 203K/204K. Pod koniec produkcji Warszawy montowano w niej wiele elementów pochodzących z Polskiego Fiata 125p. Wykorzystywano także lakiery stosowane w Polskim Fiacie. Samochód wyposażono także w alternator, gaźnik Weber oraz suchy filtr powietrza. Produkcję zakończono 30 marca 1973. Od 1951 do 1973 Warszawa doczekała się ponad 4000 zmian konstrukcyjnych.

Źródło: Wikipedia.