Model: GAZ M-20 "Pobieda"
Lata produkcji: 1946-1958
Silnik: R4; 2120 ccm; 48 KM

Model: GAZ M-20W Pobieda (1955 r.)
Wydanie: IST Models

    Od 1955 roku produkowano zmodernizowany model samochodu M-20W (ros. М-20В). Oprócz drobnych ulepszeń mechanicznych, m.in. mechanizmu kierowniczego, unowocześniono atrapę chłodnicy, która otrzymała trzy grube chromowane poziome żebra, zunifikowane z modelem M-72. Bezpośrednio nad górnym żebrem umieszczono chromowany szyld ze zmienionym czerwonym emblematem „M20”. Zlikwidowano poziomą poprzeczkę między kłami zderzaka. Ulepszono nieco wnętrze kabiny i deskę przyrządów i wprowadzono kierownicę z wewnętrzną obręczą klaksonu. Wprowadzono też radioodbiornik jako wyposażenie standardowe. Sylwetka samochodu jednak pozostała niezmieniona, chociaż była już wówczas przestarzała. W 1956 roku skierowano do produkcji następcę – M-21 Wołga, jednakże Pobieda pozostała w produkcji jeszcze do 1958 roku (ostatnią wyprodukowano 31 maja 1958)

Seria: Kultowe Auta PRL-u nr 39. / DeAgostini

     Stylistyka Pobiedy odpowiadała najnowszym trendom w budowie nadwozi – jej czterodrzwiowe nadwozie było nowoczesne, pontonowe – z płaskimi bokami, bez wyodrębnionych błotników przednich ani tylnych, z tyłem typu fastback. Wbrew niekonkretnym opiniom spotykanym w niektórych publikacjach, Pobieda nie stanowiła kopii żadnego z samochodów zagranicznych, a nawet wyprzedzała większość marek w zakresie zaadaptowania pontonowego nadwozia. Nadwozie to miało także aerodynamiczny kształt – współczynnik oporu Cx=0,34. Nowoczesne było również przyjęcie nadwozia samonośnego, z pomocniczą ramą przednią, do której mocowany był silnik i przednie zawieszenie (także ta cecha odróżniała Pobiedę od samochodów amerykańskich, opartych tradycyjnie na ramie). Z powodu braku jednak wystarczającego doświadczenia z samonośnymi nadwoziami, konstrukcję nośną nadwozia i zawieszenie przednie wzorowano na niemieckim samochodzie Opel Kapitän. Pierwotnie rozważano zastosowanie 6-cylindrowego silnika GAZ-11 (2,85 l, 62 KM), lecz podczas prezentacji nowych samochodów na Kremlu 19 czerwca 1945, samochód został zaakceptowany o produkcji przez Stalina z nowo opracowanym mniejszym silnikiem 4-cylindrowym (2,12 l, 50 KM).