Model: Mercedes-Benz W31 Typ G4-540

Model: Mercedes-Benz W31 Typ G4-540
Lata produkcji: 1934 - 1939 (wszystkie wersje)
Silnik: R8; OHV; 5401 ccm; 115 KM

Samochód służbowy dowódcy 1 Korpusu Powietrznego Luftwaffe Generała Lotnictwa Ulricha Grauerta z okresu kampanii francuskiej 1940 rok.

Seria: Samochody Wojskowe II Wojny Światowej nr 1. / DeAgostini

Terenowy samochód osobowy G4 był rozwinięciem typu G1, zapoczątkowanego w 1926 roku. Wyposażony był w 8-cylindrowy silnik rzędowy, który w pierwszych trzech latach miał pojemność 5018 ccm i osiągał 100 KM. Zsynchronizowana czterobiegowa przekładnia przenosiła moc na cztery tylne, lub na wszystkie sześć kół. Cztery tylne koła były osadzone na dwóch sztywnych osiach o rozstawie 950 mm, zawieszonych na wspólnych semi-eliptycznych resorach piórowych. Przednia oś była sztywna ze sprężynami semi-eliptycznych. Wszystkie sześć kół posiadało hamulce hydrauliczne z serwowspomaganiem. Maksymalna prędkość była ograniczona do 67 km/h, (z powodu zastosowanych opon terenowych). Samochód zbudowany był na wydłużonej ramie, która umożliwiała uzyskanie obszernego wnętrza. Wygodne siedzenia dla siedmiu osób na dwóch kanapach, z przodu i z tyłu, w środkowym rzędzie dwa fotele. Początkowo pojazdy były przeznaczone dla SS i wykorzystywane przez Hitlera i jego adiutantów. Samochodu tej marki używał wódz III Rzeszy w czasie pobytu w Polsce podczas kampanii wrześniowej, między innymi podczas pobytu 10 września 1939 roku w Końskich (obecne województwo świętokrzyskie) oraz po upadku Warszawy. Fabrycznie malowane były na sposób cywilny (z połyskiem) - popielata karoseria, czarne błotniki. W czasie wojny wszystkie pojazdy zostały przemalowane na matowy szary kolor lub kamuflaż zależnie od przeznaczenia. Pojazdy G4 należące do najwyższych rangą członków partii posiadały często skierowane do tyłu reflektory, stosowane do oślepiania kierowców pojazdów zbliżających się z tyłu. Tylko 11 tego typu pojazdów zostało przeznaczonych dla Wehrmachtu.

Od 1937 zastosowano w G4 mocniejszy silnik o pojemności 5252 ccm i mocy 110 KM. Osiągi pozostały nie zmienione poprzez zastosowane ogumienie. W latach 1937 i 1938 wyprodukowano 16 takich samochodów. Następnie w roku 1938 wprowadzono silnik o pojemności 5401 ccm z oznaczeniem G4-540.
Łącznie wyprodukowano 57 aut wszystkich serii z czego tylko 8 miało zamknięty dach.
Po zakończeniu wojny jeden samochód tego typu znalazł się w Państwowym Przedsiębiorstwie Geodezyjnym w Warszawie. Niestety dalsze losy tego pojazdu nie są znane.