Model: FSO Polonez MR'83
Lata produkcji: 1983 - 1985
Wydanie: Legendy FSO nr 11. / DeAgostini
W 1983 roku postanowiono dokonać pierwszej głębszej modernizacji Poloneza, w której ramach odmłodzony pojazd otrzymał:
- gumowy spoiler na klapie bagażnika,
- plastikowy chwyt powietrza na masce (dostępny już wcześniej w bogatszych wersjach wyposażeniowych),
- plastikowe małe kołpaki zamiast metalowych,
- polski elektroniczny zapłon silnika (wersje CE i LE),
- zawieszenie tylne z resorami o dwóch piórach.
Wraz z tą modernizacją postanowiono zastosować zarówno w Polonezie, jak i w FSO 125p nowy, wzorowany na Fiacie system oznaczania wersji wyposażeniowych. W 1984 roku wyprodukowano serię około 100 egzemplarzy Poloneza z włoskim silnikiem VM Turbodiesel o pojemności 1995 cm³ i mocy 84 KM. Samochód z tym silnikiem do 80 km/h rozpędzał się w 13 s, do 100 km/h w 20 s, osiągał prędkość maksymalną równą 145 km/h. Zakładano poziom produkcji na poziomie 3000–5000 egzemplarzy rocznie, z powodu wysokiej ceny detalicznej (ówczesne 5600 $) plan nie został osiągnięty. Problemem była również wytrzymałość nadwozia na niszczące drgania jakie generował ten ciężki silnik. W tym samym roku wprowadzono opcjonalnie zapłon z modułem elektronicznym. Istniały następujące wersje: 1.3C, 1.3CE, 1.3 LE, 1.5C, 1.5CE, 1.5L, 1.5 LS, 1.5 LE, 2000.
Oznaczenia wersji (od 1983 do 1987)
- C – podstawowa wersja wyposażenia, brak ozdobnych listew bocznych
- L – wersja wzbogacona
- E – silnik z zapłonem elektronicznym
- S – wzmocniony silnik (82 KM)
- X – wersja z najbogatszym wyposażeniem
- 2000 – wersja napędzania silnikiem FIAT 2000 DOHC