Model: Jelcz 640

Lata produkcji: od 1973 roku. 

Model: Jelcz 640 BSH 061 z 1975 roku.

Wydanie: Kultowe Ciężarówki z epoki PRL-u nr 20. / DeAgostini 

No takie rzeczy to ja lubię! Nowy Jelonek jest świetny, a raczej Jelon bo mamy do czynienia z jedną z największych Jelczańskich ciężarówek. Ładne kolory i sporo elementów przyzwoicie odwzorowanym. Przednie światła są świetnie wykonane. Niestety gruszka i zbiornik na wodę zostały spasowane stopami. Tylne światła i głębia grilla - spoko. Szkoda tylko że tylny zderzak ma tabliczki na odwrót (u mnie już naprawione).

Ogóle rzecz biorąc oby więcej takich. 

     Jelcz 640 to samochód ciężarowy w układzie napędowym 6x4 (napęd na dwie tylne osie), służący głównie jako podwozie pod zabudowy budowlane: wywrotki i betonomieszarki.

     Jelcz 640 powstał jako efekt polsko-austriackiej współpracy, która rozpoczęła się w 1972 roku. W 1973 roku skonstruowano prototyp trzyosiowego samochodu samowyładowczego Jelcz-Steyr W640 JS o ładowności 16 ton. Konstrukcja opracowana została we współpracy z firmą Steyr z Austrii na bazie elementów podwozia (ramy i osie przednie) samochodów Steyr 1490 których licencyjną produkcję uruchomiono w Jelczu. Zastosowano polską, odchylaną pod kątem 63° kabinę typ 136 (krótka) lub 134 (długą) oraz licencyjne skrzynie biegów ZF S6-90 z multiplikatorem produkowane przez FPS Tczew.

 Pojazd ten napędzał produkowany na licencji Leyland'a wysokoprężny, sześciocylindrowy silnik WSK Mielec SW680 o pojemności 11 100 ccm i mocy 243 KM. Mosty napędowe Steyr, których produkcji nie udało się uruchomić w kraju, były początkowo importowane z Austrii, a w późniejszym okresie zostały zastąpione konstrukcją rozwiniętą na bazie licencyjnych mostów autobusów Berliet PR110.

    Pierwsze pojazdy przekazano użytkownikom 14 grudnia 1973 roku. Podwozia Jelcz W640 niemal w całości przeznaczono pod zabudowę nadwozi samowyładowawczych. Zdarzały się jednak przypadki wykorzystywania tych podwozi do montażu specjalistycznych nadwozi i zabudów. Betoniarka BSH 061 została zaprojektowana przez Hutę Stalowa Wola we współpracy z niemiecką firmę Stetter.

Mieszalnik do betonu miał pojemność 6000 l, a zbiornik na wodę pojemność 650 l.